Bepalen van BSE en CRP overbodig bij aspecifieke klachten

Britse onderzoekers deden in de eerste lijn een prospectief cohortonderzoek naar de toegevoegde waarde van ontstekingsparameters en het cascade-effect aan onderzoek en verwijzingen die volgden op de test. Zij selecteerden 160.000 volwassen patiënten bij wie artsen ontstekingsparameters (CRP, BSE, plasmaviscositeit) bepaalden in 2014. Patiënten die daarvoor al een maligniteit, auto-immuunaandoening of infectie hadden werden van het onderzoek uitgesloten. De primaire uitkomst was de incidentie van relevante pathologie na de test (auto-immuunaandoening, maligniteit, infectie). De onderzoekers keken ook naar het aantal huisartsconsulten, bloedonderzoeken en verwijzingen in de zes maanden die volgden op de test.

Na exclusie bleven er 136.961 patiënten over bij wie één of meer ontstekingsparameters werden bepaald. Van de geteste patiënten had 27,8% verhoogde ontstekingswaarden, slechts 15% hiervan had relevante pathologie (6,3% infectie; 5,6% auto-immuunaandoening; 3,7% maligniteit) en het aantal fout-positieve uitslagen was hoog (85%). Op de 1000 tests waren er 236 fout-positief, 42 terecht-positief, 679 terecht-negatief en 43 fout-negatief. De 236/1000 fout-positieve uitslagen leidden tot 710 extra consulten, 229 extra bloedonderzoeken en 24 extra verwijzingen.

Ontstekingsparameters hebben een lage sensitiviteit (< 50%) voor relevante pathologie. Fout-positieve uitslagen komen veelvuldig voor, leiden tot onnodige angst en onzekerheid en tot een cascade aan aanvullende consulten, onderzoek en verwijzingen. De LESA Rationeel aanvragen van laboratoriumdiagnostiek vermeldt dat BSE of CRP onvoldoende betrouwbaar zijn om inflammatoire aandoeningen en maligniteiten mee aan te tonen of uit te sluiten. Dit onderzoek toont aan dat de test tevens onnodig veel extra werkzaamheden met zich meebrengt. En dat in een tijd dat huisartsen het toch al zo druk hebben!