De dokterspost, de reus en de dwerg

In Nederland is sinds 2000 de organisatie van de huisartsgeneeskundige zorg buiten kantooruren sterk veranderd door de komst van de huisartsenposten. Het doen van diensten in het oude systeem werd door huisartsen als zeer belastend ervaren en ook de professionaliteit van het dienstdoen stond ter discussie. Vanaf 2000 schoten huisartsenposten als paddenstoelen uit de grond en inmiddels hebben ze hun dienst bewezen. Op dit moment krijgt meer dan 90% van de Nederlandse bevolking huisartsgeneeskundige zorg buiten kantooruren via een huisartsenpost. Een kwart van de Nederlandse bevolking maakt er eens per jaar gebruik van en net zoals overdag wordt maar een heel klein gedeelte (6%) naar de tweede lijn doorverwezen. Ook de tevredenheid van patiënten over de huisartsenposten is groot.

Giesen besteedt in zijn artikel ook aandacht aan een breed scala van aspecten van de huisartsenposten zoals de vergoedingen voor huisartsen, de hoeveelheid uren die huisartsen dienst hebben, de telefonische triage en patiëntveiligheid. Bekende kost voor Nederlandse huisartsen, maar een eye opener voor primary care physicians die in de Verenigde Staten een hele andere positie innemen. Zo biedt slechts 29% van de primary care physicians huisartsgeneeskundige zorg buiten kantooruren. Deze zorg wordt opgevangen door Medicaid of Emergency Departments in ziekenhuizen op een minder efficiënte en veel duurdere manier. In de VS zijn ze dan ook naarstig op zoek naar een andere organisatievorm van deze gezondheidszorg en het artikel van Giesen bleek een schot in de roos te zijn. Het wordt uitvoerig besproken in een editorial in hetzelfde nummer van Annals. De auteurs van het editorial zijn van mening dat het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem nog veel kan leren van onze huisartsenposten. Bij het lezen van het artikel en editorial word je toch een beetje trots op wat wij met de huisartsenposten in Nederland bereikt hebben.

(Just Eekhof)