Alle patiënten die ooit een hart- of vaatziekte doormaakten hebben ongeveer eenzelfde verhoogd risico op een recidief cardiovasculair event. In elk geval is dit risico hoger dan 20% over een periode van minimaal 10 jaar. Op grond van welke kenmerken valt dit risico nauwkeuriger te voorspellen?
Dorresteijn et al. onderzochten 5788 patiënten die een primaire manifestatie van arteriosclerotisch vaatlijden hadden doorgemaakt, zoals hartinfarct, CVA, aneurysma of perifeer vaatlijden. Zij gebruikten gegevens van lichamelijk onderzoek, labonderzoek en beeldvormend onderzoek en berekenden wat de onafhankelijke, voorspellende waarde voor het optreden van een recidief cardiovasculair event was in de komende 10 jaar, voor elke factor afzonderlijk. Verschillende modellen werden getest door diverse factoren samen te voegen binnen een predictiemodel. Uiteindelijk leverde dit het meest optimaal voorspellende algoritme op: de SMART-riskscore. De SMART-riskscore is opgebouwd uit klinisch eenvoudig te verkrijgen variabelen zoals bloeddruk, cholesterolwaarden, leeftijd en CRP. Achttien procent had een relatief laag risico op een recidief van minder dan 10%, 40% zat tussen de 10% en 20%, 19% tussen de 20% en 30% en 23% had een risico op een recidief binnen 10 jaar van meer dan 30%.
Dit is in de eerste plaats natuurlijke belangrijke informatie voor de patiënten zelf, maar het biedt ook de mogelijkheid om hoogrisicopatiënten te selecteren voor arbeidsintensieve of dure behandelingen. De geldende regels voor primaire preventie om alleen hoogrisicopatiënten medicamenteus te behandelen, zijn in de toekomst mogelijk ook van toepassing op secundaire preventie. Hoe kleiner het absolute risico, hoe lager het rendement van behandeling en hoe geringer de noodzaak om medicamenteus in te grijpen. En dat is voor patiënten ook prettig om te weten.
Bèr Pleumeekers
