Creeping eruption is een dermatologisch beeld dat wordt gedefinieerd als een jeukende, licht verheven, migrerende lineaire afwijking.
12 In bijna alle gevallen is een cutane larva migrans de oorzaak van de afwijking. Andere oorzaken zijn maden (myiasis), scabies of een migrerende haar. Cutane larva migrans is een parasitaire huidinfectie waarbij larven van een nematode (rondworm) onderhuids migreren. Het klinisch beeld dat daardoor ontstaat is een creeping eruption.
Cutane larva migrans wordt in de meeste gevallen veroorzaakt door infectie metAncylostoma brasiliense ofAncylostoma caninum. Dit zijn mijnwormen die gewoonlijk darminfecties bij honden en katten veroorzaken, maar via (door faeces vervuild) water of zand ook de huid van mensen kunnen infecteren.
De diagnose berust op anamnese en lichamelijk onderzoek. De reisgeschiedenis en de kans op blootstelling in combinatie met het karakteristieke kronkelende patroon ondersteunen de diagnose. Er is geen aanvullend onderzoek beschikbaar. De kans om de larve door middel van een biopt aan te tonen is minimaal.
In de westerse wereld is de kans op infectie klein. Besmettingen worden vooral gezien in kleine epidemieën na bijvoorbeeld lange periodes van warm weer en regen.
1 Na insectenbeten is cutane larva migrans bij toeristen die in een (sub)tropisch gebied zijn geweest echter de huidziekte die tot het meeste doktersbezoek leidt.
3
Doordat de mijnworm de basaalmembraan van de huid niet kan passeren, blijft de infectie beperkt tot de epidermis. Er zijn enkele zeldzame gevallen beschreven waarbij pulmonale klachten optraden. De pulmonaire eosinofilie die zich daarbij openbaart, wordt het syndroom van Löffler genoemd. De pathogenese hiervan is nog niet opgehelderd.
4
De huidaandoening is zelflimiterend en de eruptie verdwijnt vaak na 2 tot 8 weken. Vanwege de hinderlijke jeuk en het risico op complicaties, zoals impetiginisatie, is behandeling echter toch aan te raden. Bij bekendheid met het klinisch beeld is de diagnose door de huisarts makkelijk te stellen en te behandelen. Bij twijfel kan een teledermatologisch consult uitsluitsel geven. De eerste keuze is orale behandeling met ivermectine in een dosering van 0,2 mg per kg lichaamsgewicht.